Добавлено (21.05.2012, 18:23)
---------------------------------------------
Mana yana bir kunim sensiz o'tmoqda,
Sen bilan ötgan shirin xotiralarni eslab
ko'zlarim yoshlanishidan o'zini
tiyolmayapdi. Seni juda sogindim.
Kechagiday hamon esimda telefonda
menga aytgan so'ngi gaping "Bugun kun sovuq Ko'llejga qalinroq kiyinib
chqing, Shomolab qolmang, men sizni
hardoimgi yerda kutaman. Tezroq
keling o'qishga qorbo'ron o'nab
ketamiz. O'zizi extiyot qiling" Mana
jonim o'zimni extiyot qilyapman lekin kim uchun? o'sha kun o'sha yerga
kechroq bordim, lekin sen yoq eding,
ketib qolmas eding hayron bo'lgancha
yarim soat kutdim, va darsga kech
qolmay deb ko'llej tomon bir o'zim
yurib ketaverdim. Bilmagan ekanman shu kundan boshlab bu yo'ldan sensiz
bitta o'zim o'qishga borishimni.
Ko'llejga keldim, dars boshlangan,
Lekin ikkimiz birga o'tiradigan parta
bo'sh edi. " Nega kelmadi ekan? Kutib
turishim kerak edi" deb o'yladim. Lekin Kuratirimiz Maxbuza Farxadovna
aytgan gap butun hayotimni ostin
ustun qilb yubordi. "Hurmatli talabalar
Kursdoshiz Maxmudova Laylo 1 soat
oldin Kollejga kelayotib avto halokatga
uchrab bolnitsaga olib ketishibdi axvoli og'ir ekan." shu gapni eshtdimu
sinfdan qanday otilib chqib shifoxona
tomon yugurganimni sezmay qoldim.
Yo'lda ketiyapmanu ko'z yoshlarimdan
yo'lim xira tortdi, ko'z o'nggimda seni
kulib turgan aksing. Quloqlarimda seni ovozing tinimsiz jaranglaydi. Lablarim
nimalarnidri titrab gapiradi "axir axir
kelaman degandingku" shifoxonaga
yetib bordim lekin sen meni,
sevgimizni, shavqatsiz bu dunyoni
tashab ketganding. Afsus Senga so'ngi gapimni aytolmadim.
Mana endi harkun o'sha yo'ldan sensiz
yuraman lekin yonimda bo'lmasangda
qalbimda mangu yashaysan jonim.
Qanidi soviqotgan qo'llaringni yana bir
bor isitsam. Bu endi armon. Lekin bir kuni albatta yoningga boraman. Men
bu kunni kutib yashayman. Jonim sen
sensizlikni bilmaysanda, axir sen
hechqachon sensiz yashamadingku.